Os filmes domésticos, ou vídeos caseiros, son aqueles que rexistran actividades familiares, vacacións, viaxes, paseos ou eventos especiais, destinados, sobre todo, á esfera privada, para seren vistos en familia ou con amizades. Compostos por imaxes cotiás, poden chegar a ser un importante rexistro cultural, mostrándonos outras compostelas baixo ollares ben diferentes ás do mundo profesional ou institucional.
Os avances tecnolóxicos facilitaron o uso de cámaras portátiles ás persoas non iniciadas nas técnicas da cinematografía, para alén de posibilitar que calquera persoa puidese arriscarse a crear obras narrativas e experimentar a linguaxe cinematográfica. Até mediados dos 70, antes da popularización das fitas de vídeo para uso caseiro, os filmes domésticos facíanse en película cinematográfica, en formatos como o 8 mm, Super-8, 9,5 mm e 16 mm. Estes filmes corresponden á maior cantidade de imaxes en movemento producidas ao longo do século XX e documentan, de maneira singular, aspectos normalmente secundarizados ou esquecidos da vida durante esa época, tanto polo cinema comercial como polo institucional.
A seguir ofrecemos unha pequena selección deses vídeos realizados cando a relación coa tecnoloxía de gravación era outra, e así acceder a ollares diferentes. Son gravacións cheas de imperfeccións, que albergan vestixios doutros tempos e contextos, doutras compostelas, e que agochan beleza, vida.
Boa parte destas gravacións coñecémolas grazas a Diego Feáns García, a quen queremos agradecer a súa colaboración desinteresada.
